Obraz przedstawia smoka ziejącego ogniem. Smok jest przedstawiony w pozycji półsiedzącej, z lekko uniesioną głową i rozwartym pyskiem, z którego wydobywa się płomień. Ciało smoka jest pokryte łuskami, widocznymi jako nieregularne, ciemniejsze i jaśniejsze plamy na jego skórze, sugerujące teksturę i grubość łusek. Łuski wydają się być głównie zielonkawo-brązowe, z prześwitującymi miejscami jaśniejszego, prawie żółtawego odcienia. Smok ma długą szyję, która jest lekko wygięta, a jego głowa jest duża w stosunku do ciała. Oczy smoka są ciemne i niewyraźnie zarysowane, nie da się określić ich dokładnego koloru. Pysk jest wydłużony i zakończony ostrym pyskiem. Z pyska wydobywa się jasnopomarańczowy płomień, który jest nieregularny i rozchodzi się w górę, tworząc charakterystyczne języki ognia. Tło obrazu jest jednolite i ciemne, co kontrastuje z jasnymi kolorami smoka i ognia, skupiając uwagę na centralnej postaci. Nie widać żadnych innych elementów na obrazie, poza smokiem i ogniem. Styl rysunku jest raczej prosty i nieco karykaturalny, z mało szczegółowym przedstawieniem anatomii smoka. Linie są dość grube i nieprecyzyjne, a kolory są płaskie, bez gradacji.
smok ziejący ogniem
